10/07/2016
Όσο περνούν τα χρόνια…
Όσο περνούν τα χρόνια, όσο δυσκολεύουν οι καιροί χάνουμε από τις μικρές στιγμές. Χάνουμε την παιδικότητα, την αυθεντικότητα, την καρδιά μας όλη…
Χάνουμε από την ομορφιά που υπάρχει δίπλα μας, και έξω από το σπίτι μας. Θάβουμε τις όμορφες μνήμες και ξυπνάμε με τους εφιάλτες του «δεν έχω», «δεν προλαβαίνω», «δεν νοιάζομαι».
Κι όμως η ζωή είναι τόσο μικρή και φεύγει, σαν φτερά στον άνεμο. Κι εμείς μένουμε πίσω, περιμένοντας να ζήσουμε τα «θα» και «όταν έχω χρόνο».
Αποτυχημένοι ταξιδιώτες της ζωής. Μιας ζωής που θα μπορούσαμε να την κάνουμε πιο απλή, πιο όμορφη…
Χρύσω