Ο …πρώτος φόνος της Έλενας Ακρίτα
«Πώς μπορεί κάποιος να χαμογελάει ολοένα και να είναι τόσο αχρείος». Με αυτό το απόφθεγμα του Σαίξπηρ από τον «Άμλετ» προμετωπίδα στο καινούργιο βιβλίο της «Φόνος 5 αστέρων» (εκδόσεις Διόπτρα), η Έλενα Ακρίτα εισέρχεται για πρώτη φορά στον χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας. Δύο χρόνια μετά το τελευταίο σατιρικό μυθιστόρημά της «Το μήλο βγήκε από τον παράδεισο» (από τον ίδιο εκδοτικό οίκο), αποτολμά την αναμέτρηση στο ιδιαίτερο μυθιστορικό-λογοτεχνικό είδος, έχοντας εφόδιο τη μυθοπλαστική ικανότητά της και το ξεχωριστό χιούμορ της.
Το αίνιγμα, η πλοκή, η αναζήτηση, η έκπληξη, τα απόκρυφα, οι αλήθειες, τα πάθη, οι εκβιασμοί, τα σκάνδαλα και φυσικά ο έρωτας, αλληλοπλέκονται διανθισμένα με τον σαρκασμό, τη δηκτικότητα και την παρωδία. Η υπόθεση, σύμφωνα με τη δική της εισαγωγική συνόψιση: Δεκέμβριος 2004. Δέκα χρόνια πριν… Ένα μικρό κοριτσάκι ξεφεύγει από την προσοχή των γονιών του και πνίγεται στη λίμνη Στυμφαλία. Μερικά μέτρα πιο πέρα μία άγνωστη φιγούρα το παρατηρεί μέχρι το τέλος.
Δεκέμβριος 2014. Δέκα χρόνια μετά… Κάθε χρόνο, την ίδια μέρα, ο μεγιστάνας του τουρισμού Γιάννος Ασλάνογλου οργανώνει ένα μεγαλειώδες οικογενειακό δείπνο στην έπαυλή του, στη Φιλοθέη. Φέτος, ακριβώς τα μεσάνυχτα, βρίσκεται νεκρός στο δωμάτιό του με την πόρτα κλειδωμένη από μέσα. Λόγοι υγείας; Ατύχημα;
Η ίδια εξηγεί στο facebook: «Φέτος έγινα δολοφόνος. Όχι για να… εφαρμόσω τις γνώσεις μου από το αγγλικό πανεπιστήμιο όπου (η τρελή) σπουδάζω Κοινωνιολογία, με εξειδίκευση στην Εγκληματολογία: Έγινα δολοφόνος νοερά. Βλέπετε, φίλοι καλοί, μόλις έβαλα τη λέξη «Τέλος» στο πρώτο μου μυθιστόρημα. Έναν χρόνο τώρα, οι ήρωές μου σουλατσάρουν στο γραφειάκι μου και μου κάνουν τη ζωή κόλαση. Ζωντάνεψαν, αυτονομήθηκαν κι άντε να τους μαζέψεις μετά. Ε, δολοφόνησα κι εγώ δυο τρεις απ’ αυτούς… να μάθουν να φέρονται. Με ταξίδεψαν οι ήρωές μου. Στη Βοστόνη, στο Λονδίνο, στην ορεινή Αρκαδία, στα βόρεια προάστια της Αθήνας. Από τα 18 μου χρόνια γράφω, γράφω, γράφω. Σε εφημερίδες, περιοδικά, ευθυμογραφήματα, παλιά, άρθρα, τώρα, σενάρια, εκπομπές σε ραδιόφωνο και τηλεόραση. Αυτή είναι η δουλειά μου, μια δουλειά που λατρεύω και μου έδωσε περισσότερα απ’ όσα της έδωσα. Όμως, ποτέ δεν είχα την πολυτέλεια να γράψω για μένα. Για τον εαυτό μου. Με μοναδική εξαίρεση το ένα και μόνο θεατρικό μου έργο «Η Δίαιτα του Αστροναύτη», αυτό εδώ, τώρα είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα».
Πηγή:protothema.gr