Μια μπουγάδα όλοι τη θέλουμε!
Της Χρύσως Αντωνιάδου
Η βιβλιοθήκη είναι γεμάτη βιβλία αυτοβελτίωσης και προσωπικής ανάπτυξης. Πέρασα μια φάση, πέντε και βάλε χρόνων, ίσως σε μια ηλικία κοντά στα 43, που μάζευα σαν άγιο φυλακτό ό,τι βιβλίο μού έκλεινε το μάτι, ή μάλλον μού έτρεφε την ψυχή. Κατά καιρούς, ανανεώνω τη βιβλιοθήκη και δωρίζω σε δημοτικές βιβλιοθήκες ό,τι από καιρό χάνει την αξία του για μένα. Ναι, δεν είναι όλα τα βιβλία βάλσαμο για την ψυχή, ούτε είναι όλα το Άγιο Ευαγγέλιο.
Πριν λίγες μέρες έπεσε το μάτι μου, το δεξί, αυτό που βλέπει καλύτερα, σε ένα βιβλίο της ελληνίδας συγγραφέως Κατερίνας Τσεμπερλίδου. Καλά διαβάζετε. Ο τίτλος του είναι πρωτότυπος και αγαπησιάρικος. «Ψυχική Μπουγάδα». Θυμάμαι όταν κυκλοφόρησε, έσπευσα πρωί – πρωί να το αγοράσω, όντας fun της Τσεμπερλίδου, ναι το ομολογώ πέρασα και τη φάση που ήθελα να γράψω βιβλία για την προσωπική ανάπτυξη!
Τα τοξικά συναισθήματα
Το βιβλίο αναφέρεται με το γνωστό γράψιμο της συγγραφέως, εύκολο στην ανάγνωση, σας το συστήνω να το διαβάσετε, πώς μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας και να απαλλασσόμαστε απ’ τις τοξικές σκέψεις και συναισθήματα, αντικαθιστώντά τα με πιο θετικά. Γράφει η Τσεμπερλίδου: «Τα τοξικά συναισθήματα χρειάζεται πρώτα να τα παρατηρήσουμε για ένα διάστημα. Να γίνουμε παρατηρητές του εαυτού μας. Ας πούμε, ας παρατηρήσουμε για ένα διάστημα πόσο ανυπόμονοι είμαστε. Πόσο συχνά κορνάρουμε ή διακόπτουμε τον άλλο όταν μιλάει ή κλέβουμε στην ουρά στην τράπεζα, κλπ. Αυτό είναι το πρώτο βήμα».
Και συνεχίζει: «Κλέφτες ή ζητιάνοι του χρόνου μας είναι οι άλλοι άνθρωποι. Κοντινοί μας, φίλοι, συνάδελφοι, δεν παίζει ρόλο. Αν εμείς υποχωρούμε, ενώ δεν διαθέτουμε χρόνο και δεν εξηγούμε στους άλλους ότι φεύγουμε αυτή τη στιγμή ή ότι έχουμε να τελειώσουμε ένα project ή ότι μαγειρεύουμε τώρα ή ότι έχουμε αναλάβει άλλες υποχρεώσεις για σήμερα, τότε συσσωρεύονται οι εκκρεμότητές μας και ή γινόμαστε ασυνεπείς ή λιώνουμε στο άγχος. Έτσι κι αλλιώς, είναι εις βάρος μας».
Ο φόβος
Η συγγραφέας καταπιάνεται με ένα θέμα που απασχολεί όλους μας. Τον φόβο! «Όταν φοβόμαστε, θεωρούμε σαν αληθινά τα σενάρια της φαντασίας μας. Ας πούμε, φοβάσαι γιατί φαντάζεσαι ότι θα πέσει το αεροπλάνο, φαντάζεσαι ότι θα γίνει σεισμός τη στιγμή που θα είσαι μέσα στο ασανσέρ, φαντάζεσαι ότι ο σύντροφός σου είναι με άλλη, όταν αργεί, ή όταν κάποιος σου μιλάει «στραβά», φαντάζεσαι ότι κάτι έχει εναντίον σου. Όταν ήμουν μικρή και έμπαινα στη θάλασσα, φοβόμουν ότι θα δω μπροστά μου ένα καρχαρία ή ότι θα πέσω σε ρουφήχτρα. Περιπετειώδης φαντασία…».
Λίγο η Τσεμπερλίδου, λίγο η αφόρητη η ζέστη που στεγνώνει το σώμα και την ψυχή, λίγο οι τοξικοί και μίζεροι που όλοι τούς έχουμε μες τη ζωή μας, με έβαλαν σε μεγάλες σκέψεις.
Μια ψυχική μπουγάδα όλοι τη χρειαζόμαστε! Ναι, ξέρεις πόσο όμορφα νοιώθεις όταν καταφέρεις να ξεπλύνεις από τη ζωή σου όλα τα αρνητικά που σου φορτώνουν, ακόμη κι αν δεν το θες, οι μίζεροι άνθρωποι; Αυτοί που κλαίνε και σου κλαίγονται, που όλοι τους η ζωή είναι σπαρμένη από αγκάθια, ακόμη κι αν έχουν όλες τις ανέσεις, αυτοί που συνήθισαν, γιατί περί συνήθειας πρόκειται, να κλαψουρίζουν, να το παίζουν μίζεροι και δυστυχείς, να σχίζουν τα ιμάτιά τους και να κλείνονται μες τη δυστυχία τους.
Ξέπλυνε τα βάρη
Μια δοκιμή θα σας πείσει! Λοιπόν, δοκίμασε να τους ξεπλύνεις. Και μετά πάρε σβάρνα τις αρνητικές σου σκέψεις, τα άσχημά σου όνειρα, τη μιζέρια! Βάλε τη μπουγάδα, αν θέλεις ξεχώρισε τα χρωματιστά από τα λευκά και ξέπλυνε τα βάρη που μάζεψες και σε καταπονούν σωματικά. Μια καλή μπουγάδα σε απαλλάσσει από λάθος ανθρώπους που μπήκαν στη ζωή σου, κάνοντας πραξικόπημα, ή γιατί τους άνοιξες την πόρτα ή ακόμη και γιατί τους πίστεψες. Αποφάσισε να καθαρίσεις απ’ όλα εκείνα που σου απομυζούν ενέργεια, που σου παίρνουν όλα τα όμορφα και ωραία της ζωής και εσύ τα δίνεις και δίνεις, μέχρι να στερέψεις.
Βάλε … το πλυντήριο, πάτα το κουμπί και η μπουγάδα σε μια ώρα είναι έτοιμη. Πεντακάθαρα.
Φυσικά εάν προτιμάς, ένα άλλο είδος καθαριότητας, παίρνεις την ηλεκτρική σκούπα και καθαρίζεις πιο βαθιά. Αντιλήψεις, συνήθειες, σκέψεις, αναμνήσεις, εφιάλτες, φόβους και την οργή σου.
Η θάλασσα
Και το καλύτερο μου; Ρίχνομαι στη θάλασσα και καθαρίζω την ψυχή μου από την κούραση όλων των τοξικών. Ρίχνομαι στη θάλασσα και γεύομαι την αλμύρα του θαλασσινού νερού, βγαίνω στην παραλία και η άμμος μού καίει τα πόδια, κι όμως συνεχίζω να περπατώ, όπως κάποιους που παίζουν με τη φωτιά μέχρι να καούν.
Και τότε πίστεψέ με, δεν υπάρχει επιστροφή. Ούτε ένα μικρό σημάδι για ανάμνηση, ούτε μια λεκιασμένη κουκίδα, ούτε ένα μικρό δείγμα ότι πέρασαν από κοντά μου. Δοκίμασε το. Ψυχική μπουγάδα!
Αν θέλεις βέβαια να το περάσεις πιο μετά, μπορείς. Σου επιτρέπω. Μετά τις συνηθισμένες σου διακοπές, τα ταξίδια με τους συνηθισμένους φίλους και συγγενείς, με τους συζύγους και τα παιδιά. Μετά τις … απολαύσεις του καλοκαιριού, το «περάσαμε καλά, μια από τα ίδια». Μετά τα ταξίδια, τα εξοχικά, τις πιστωτικές κάρτες…
Βέβαια, θα μου πεις μετά θα μπεις στη ρουτίνα του φθινοπώρου, του χειμώνα, θα πάρεις προαγωγή και θα σου χαρίσει ο σύζυγός σου το πολυπόθητο αυτοκίνητο, ή θα πεταχτεί στο Λονδίνο… για δουλειές και θα σου φέρει εκείνη τη γούνα που έβαλες στο μάτι από καιρό.
Η ζωή συνεχίζεται
Και τότε θα ξεχάσεις… Η ψυχική μπουγάδα θα αναβληθεί για το επόμενο καλοκαίρι. Τώρα αρχίζουν τα σχολεία, τα φροντιστήρια, θα κάνεις αλλαγές στο σπίτι και στην γκαρνταρόμπα και έχεις ανάγκη πολλούς να βοηθήσουν. Τους γονείς σου με τα παιδιά, τις φίλες για τα φροντιστήρια, τον σύζυγο με την επιταγή… Και η ζωή σου συνεχίζεται. Είσαι καλά, και είναι καλά. Τι ψυχική μπουγάδα μας αραδιάζεις και εσύ κατακαλόκαιρα!
Πέφτω στη θάλασσα, αφήνω πίσω μου τις σκέψεις και τα συναισθήματα. Περνώ καλά. Το φθινόπωρο είναι άλλη εποχή, ο χειμώνας το ίδιο. Οι άνθρωποι αλλάζουμε ιδέες, σκέψεις, ναι ακόμη και συναισθήματα. Ποιος ξέρει τι μας επιφυλάσσει η ζωή. Μια ψυχική μπουγάδα όμως όλοι τη θέλουμε!