Βεβαίως και έχεις το στυλ σου!
Της Χρύσως Αντωνιάδου
Ο ήλιος σπάει πέτρες. Το θερμόμετρο τα έπαιξε, και μαζί του τα έπαιξα και εγώ. Είμαι σίγουρη πως τα παίξατε και εσείς. Ο Σνούπυ κουρεύτηκε γουλί – η τρίτη φορά μέσα στο φετινό καλοκαίρι – κάμνει αγώνα για να βρίσκεται κάτω από το κλιματιστικό ή τον ανεμιστήρα. Σκυλίσια ζωή…
Το μυαλό μου… νέρωσε από τη ζέστη, με δυσκολία κινούμαι και υπάρχω, για να μην πω καλύτερα πως είμαι ένα ζόμπι, ένα κουρδιστό ρομπότ που χάνεται μες τη ζέστη του καλοκαιριού. Σκέφτομαι πως γι’ αυτό όλοι πάνε διακοπές τον Αύγουστο, στοιβάζονται σαν σαρδέλες στις παραλίες και αγκομαχούν μέχρι να φτάσουν και να ξαπλώσουν στον ήλιο. Βέβαια, κανένας δεν σκέφτεται εκείνη την ώρα, ούτε τα εγκαύματα, ούτε τους πονοκεφάλους που θα του κατέβουν νυχτιάτικα όταν θα το τσούζει το ψημένο δέρμα.
Τον μισώ τον Αύγουστο!
Συλλογίζομαι πως ευτυχώς που ξέκλεψα λίγες μέρες για χαλάρωση τον Ιούλιο και αναμένω το Φθινόπωρο για τα καλύτερα…
Με τον Αύγουστο δεν τα πάω καθόλου καλά. Τον μισώ θανάσιμα και με μισά κι ο ίδιος καθώς αυξάνει τη θερμοκρασία του σώματός μου, με χτυπά η κόπωση της αρρώστιας και κυκλοφορώ γενικώς σαν την άδικη κατάρα. Το μαλλί είναι μονίμως βρεγμένο, αν περίμεναν από μένα οι κομμώτριες θα έκλειναν! Η μπανιέρα είναι η μόνιμη λαχτάρα και τα ελαφρά ρούχα η ζωή μου.
Κάποτε σκέφτομαι πως τον Αύγουστο έπρεπε να έκλειναν όλα και να την αραδιάζαμε στον καναπέ με τα κλιματιστικά σε βαθμούς Αλάσκας και πάλι γυροφέρνει στο μυαλό μου μια επίμονη σκέψη:«Πώς θα άντεχες εσύ χωρίς τη θάλασσα;».
Εκεί που προσπαθώ να μαζέψω το μυαλό μου, να συναρμολογήσω τις σκέψεις μου και να τις βάλω σε μια τάξη, περνά σαν αστραπή μια σκέψη, που ακόμη κι εγώ η ίδια ερωτώ τον εαυτό μου «πώς σου κατέβηκε τώρα αυτό;».
Ίσως και να την είχα κρυμμένη μέσα μου … φυλακτό κάποιας κουβέντας που έκανα με φίλους ή ίσως και να την ξετρύπωσα από τα περιοδικά, τις φυλλάδες, το διαδίκτυο και ούτω κάθε εξής.
Και τώρα στυλ!
Στυλ λοιπόν. Η γυναίκα αυτή έχει στυλ, ο άνδρας αυτός έχει στυλ. Φυσικά στο … ονειρεμένο νησί της επαγγελίας, εάν δεν είσαι ξανθιά ως γυναίκα και μόνιμος επισκέπτης του γυμναστηρίου ως άνδρας, πού να βρεις το στυλ! Αυτή είναι η … κοσμοθεωρία των ανθρώπων μιας κοινωνίας που αρέσκεται στο ξανθό, και το οποίο αναβαθμίζεται ως χρώμα και μετατρέπεται στο στυλ των σέξι και… πετυχημένων γυναικών. Άρα, βάλτε μαύρα και κρυφτείτε όπου γης κοκκινομάλλες και μαυρομάλλες. Ξανθό ίσο στυλ και στυλ ίσο ξανθό! Φυσικά όταν αυτό συνοδεύεται από πεντάποντο τακούνι τόσο το καλύτερο. Αν μπει και λίγη σάλτσα τσαχπινιάς μετατρέπεσαι στη σέξι γυναίκα της Κύπρου!
Για του στραβού το δίκαιο, πλέον το ξανθό περνά και στα μαλλιά των έξυπνων γυναικών και δόξα τω θεώ έχουμε ουκ ολίγες γυναίκες που διακρίνονται στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή και το έχουν το ξανθό μαλλί. Και, βεβαίως, για να μην παρεξηγούμαι και να μου βάλουν την ταμπέλα της ρατσίστριας δεν έχω τίποτα απολύτως με τις ξανθές. Έχω, όμως, θέμα με αυτήν την κοινωνία που βάζει ταμπέλες στις γυναίκες και γενικά τους ανθρώπους.
Και το δουλεύω το μυαλό και ανασύρω από τη μνήμη μου την ανεπανάληπτη και μοναδική Coco Chanel, που σε μια από τις αλησμόνητες ατάκες της είχε πει πως «η κομψότητα προέρχεται από το να είσαι τόσο όμορφος εσωτερικά, όσο και εξωτερικά».
Η επιτομή της κομψότητας
Συμφωνώ απολύτως και αποστασιοποιούμαι πλήρως από την πεπατημένη των Κυπρίων περί ξανθού, κομψότητας και στυλ. Στρίβω γωνία και λέω πως για μένα η επιτομή της κομψότητας και του στυλ είναι να είσαι ο πραγματικός σου εαυτός, όπως θα έλεγαν και οι γκούρου της προσωπικής ανάπτυξης, και να εκπέμπεις τη θετικότητα, αύρα αισιοδοξίας, ελπίδας, ελευθερίας. Για μένα η γυναίκα ή ο άνδρας με στυλ είναι εκείνη ή εκείνος που ξέρει πού στέκει, που στέκει στις δικές της/του δυνάμεις, που τα βρίσκει με τον εαυτό της/του που δεν φοβάται να εκτεθεί, που είναι τσαλακωμένος και του φαίνεται, και που δεν κρύβεται πίσω από τις ταμπέλες του τάδε και της τάδε.
Εκείνο το κάτι…
Το στυλ είναι υπόθεση ουσίας και όχι ψευτοπαρουσίας, όπως λανθασμένα πλασάρεται και προβάλλεται. Έχει στυλ, έχεις στυλ, έχουν στυλ. Εκείνο το κάτι που αναδεικνύει την προσωπικότητα, εκείνο το διαφορετικό… Ναι, εκείνο που δεν υπάρχει παρόμοιό του.
Το κουράζω το μυαλό για να το βρω αλλά θυμάμαι κάπου πως διάβαζα ότι το στυλ αναδεικνύεται αναγνωρίζοντας και βγάζοντας στην επιφάνεια τα δυνατά σημεία της προσωπικότητάς σου. Μάθε να εκτιμάς πού είσαι πραγματικά και επιτέλους σταμάτα να προσπαθείς να παριστάνεις κάποιον ή κάποια άλλη.
Μετά θυμάμαι που διάβαζα πως πρέπει να είστε low profile χωρίς ψεύτικη μετριοφροσύνη. Εκεί σταματώ, και συλλογίζομαι. Low profile! Ακριβώς ό,τι προβάλλουν οι … στυλάτοι και οι στυλάτες σήμερα. Low profile! Που ακόμη και να βγουν έξω για καφέ θα το γράψουν στα facebook και θα αναρτήσουν φωτογραφίες.
Μετά σκέφτομαι πως πρέπει να φέρεσαι με ηρεμία και ευγένεια στους άλλους, που βεβαίως δεν διαθέτω, όταν νοιώσω πως οι άλλοι εισχωρούν στη γκρίζα ζώνη μου και θετική στάση στη ζωή. Αυτή δόξα τω θεώ ακόμη την έχω … μπόλικη.
Θύματα της μόδας
Έχεις στυλ. Ναι, βέβαια! Έτσι νομίζεις παρασυρόμενη από τη μόδα, χωρίς να βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, το σώμα, την ηλικία και τον τρόπο που ζεις. Πρωτοτυπία ή γελοιότητα. Θύματα της μόδας (fashion victims) γιατί όλες έτσι το κάνουν.
Ναι, ίσως και εγώ όπως και εσύ και εσύ και εσύ, την έχετε μες το αίμα σας, μες στην ψυχολογία σας να κάμνετε αγορές και να το μετανιώνετε. Όμως, αλήθεια σας λέω, πιστέψτε πρώτα στον εαυτό σας και στην εσωτερική σας ομορφιά, αυτή που όλοι έχετε αλλά την κρύβετε. Ίσως και να μην ξέρετε πως τη διαθέτετε.
Όσα ρούχα κι αν διαλέξεις, όσο κι αν κάνεις το μαλλί σου ξανθό κατάξανθο αν δεν τα έχεις βρει με τον εαυτό σου, την έβαψες. Μια ψεύτικη, καμουφλαρισμένη εικόνα που πλασάρεις προς τα έξω γιατί είσαι in, για τους άλλους!