27/01/2016
Ατσαλάκωτη εικόνα
Τα μάτια της φάνταζαν ψεύτικα. Μια ψυχρή και ανέκφραστη φυσιογνωμία, τίποτα το αληθινό, τίποτα το ατόφιο και τσαλακωμένο. Προσπαθούσε να κρύψει τους φόβους της, τις επιθυμίες, τις αλήθειές της. Όλοι είχαν την γνώμη ότι είναι η τέλεια γυναίκα, η ιδανική σύζυγος, η καλή φίλη και η δοτική μάνα. Όλα ψεύτικα. Όλα στημένα στα πρέπει και στα επιβάλλεται. Μόνο η ίδια ξέρει πως όλα είναι σαν το πλαστό διαβατήριο, σαν τον ψεύτικο πορσελάνινο βάζο που έχει στο τραπεζάκι του σαλονιού, σαν τις ψεύτικες βλεφαρίδες που φορά για να φαίνονται τα μάτια της μεγάλα. Πίσω από το ατσαλάκωτο προσωπείο, διαβάζεις την πίκρα και τη θλίψη. Ακόμη κι αν λες πως η ζωή της τα έδωσε όλα, τα πιο πολλά, τα καλύτερα, τα πλουσιότερα. Τα μάτια γράφουν την ιστορία τους…
Χρύσω